AMOR I PSIHA

Psihički razvoj ženskog Tumačenje Apulejeve bajke Poznatu bajku o Amoru i Psihi iz Apulejevog romana Zlatni magarac (II stoljeće n. e.), jedan od najdivnijih ostataka klasične literature, Erich Neumann uzima kao polaznu osnovu za jednu neobičnu studiju o ženskoj psihologiji. Tako smo dobili tananu i sugestivnu analizu psiholoških osobina Ženskog iz pera najoriginalnijeg Jungovog učenika, koji je dostigao svog učitelja u onoj oblasti u kojoj sam Jung nije bio najkreativniji: u psihološkoj egzegezi mitova i bajki. Bolom ispunjen Psihin put - od „noćne ljubavnice“ obavijene tamom do osviješćenog ženskog partnera boga Erosa – Neumann dovodi u vezu sa epohalnim razvojem Ženskog i ljudskog roda uopćte. Za razliku od Afrodite, svoje progoniteljice, Psiha utjelovljuje novi tip ljubavnice. „Sa Psihom se rađa novi princip ljubavi u kojem susret muškog i ženskog postaje temeljem individuacije. Posredstvom njenog čina u svijet ulaze bol, krivica, samoća i patnje koje sobom nosi individuacija.“ Psihina individualna ljubav ulazi u sukob s kolektivnim principom naslade i opijenosti koji reprezentira Afrodita, koja uzalud pokušava spriječiti prelazak na novu fazu ženskosti koja se vezuje uz Psihu. Umirući na kraju bajke iz ljubavi prema Erosu i bivajući spašena od Erosa, Psiha kroz osobni preobražaj preuzima na sebe i preobražaj muškarca; oni upravo zahvaljujući tom dvostrukom preobražaju na kraju ponovo nalaze jedno drugo. Psihu primaju na Olimp kao Erosovu suprugu. To za Neumanna znači da je sposobnost duše da voli božanska sposobnost i da je preobražajni proces ljubavi misterij koji obožuje.