MAĐARSKI GLAGOLSKI PREFIKSI - OČIMA HRVATA

Prefigirani glagoli jezični su elementi koji u svim jezicima u kojima se javljaju predstavljaju osobit izvor poteškoća za nematerinje govornike. Problem leži u činjenici da se značenje prefigiranog glagola (izuzevši konkretna značenja - obično prostorna) vrlo često razlikuje od pukog zbroja značenjâ elemenata koji ga tvore - do te mjere da etimološka veza s temeljnim glagolom postaje neprozirnom čak i materinjim govornicima (usp. npr. hrv. nositi (se) - ponositi se, franc. venir „doći“ - devenir „postati“, njem. stellen „postaviti“ - bestellen „naručiti“, eng. take „uzeti“ - take off „uzletjeti“, itd.). Takve bismo glagole stoga mogli - barem na prvi pogled - okarakterizirati kao leksičke idiome, jezične jedinice čije je značenje potrebno učiti zasebno, neovisno o značenju njihovih sastavnica. Mađarski jezik u tom smislu nije iznimka. Štoviše, osim uobičajenih poteškoća vezanih uz idiomatičnost prefigiranih glagola, mađarski se glagolski prefiksi i prefigirani glagoli odlikuju i nekim vlastitim specifičnostima. Tako primjerice pored mnogo veće sintaktičke autonomije no u drugim jezicima (čak tolike da je upitna njihova morfosintaktička kategorizacija), mađarski prefiksi mogu imati i deiktičku ulogu, te biti jednom od oznaka glagolskog vida. Upravo se potonjom značajkom mađarski prefiksi ponajviše približavaju prefiksima u slavenskim jezicima, što kod govornikâ slavenskih jezika dovodi i do nehotičnog poistovjećivanja dvaju sustava, te uslijed toga i do pogrešaka uzrokovanih zanemarivanjem jezičnih posebnosti.