SVA PREDIVNA, BESKONAČNA I KONAČNO MRTVA

U vamp* noveli Sva predivna, beskonačna i konačno mrtva!, drugoj knjizi arhitekta Borisa Popovića, svijet je pretrpan senzacijama, mjestima, emocijama i šokovima, jednako kao i strahovima, nepravdom, nesrećama i frustracijom. U takvoj brutalnoj hiper-realnosti jedan arhitekt postaje plaćeni ubojica ali nastavak njegovog životnog puta razlikuje se od sudbina njegovih "kolega" iz američkih filmova. Nakon prve knjige VUizam - arhitektura od krvi i mesa, zbirke eseja o arhitekturi i ljepoti življenja, objavljene krajem 2011. za Jesenski i Turk, autor dvije godine kasnije piše njen nastavak, ali u obliku svoje prve novele. Smještena u 2014 godinu, Popovićeva priča istovremeno grebe po najdubljim emocijama života jednog arhitekta u Republici Hrvatskoj, i iz neposrednog iskustva na originalan način bilježi umjetničku urbanu scenu Zagreba. Pomaknuta autobiografska crta novele dodatno diže tenzije i objašnjava postupke glavnih likova. Upravo su ti pojedinci, koji još nisu otišli iz zemlje, jedina nada urušenom društvu. Mjesta radnje (Zagreb, Pula, Venecija,…) mnogo su više od samih turističkih razglednica, i u ovoj noveli funkcioniraju na istom nivou kao ljudske emocije. Način na koji je roman pisan do krajnjih granica iskorištava prednosti knjige u odnosu na druge medije i uzdiže proces čitanja iznad svih drugih perceptivnih mogućnosti čovjeka te svakom čitatelju nudi slobodu da čitanjem stvori svoj svijet. *Vamp je repetitivna glazbena forma, fraza najčešće korištena u jazzu, nastala 1930-ih kao napomena na početku notnog zapisa popularne glazbe ‘Vamp till ready’. Može se sastojati od jednog ili više akorda koji se ponavljaju u kontinuiranom ritmu. Vampovi su obično simetrične, zasebne strukture otvorene varijacijama. U klasičnoj glazbi slična glazbena forma naziva se ostinato. U široj terminologiji vamp je 1) vampir, 2) gornji, često ojačani dio cipele, ili 3) femme fatale. Boris Popović (rođ. 1970. Zagreb), arhitekt koji se i dalje bavi i živi od arhitekture, diplomirao je na Arhitektonskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu 1997. Od onda neprestano radi u struci na različitim projektima, ali se bavi i glazbom i pisanjem. Objavljuje tekstove iz područja glazbe, kulture i arhitekture u nekoliko magazina. Bavi se i nezavisnim izdavaštvom gdje objavljuje hvaljene domaće albume Zhela, Boxera, grupa Glasshopper, Lunar, Megabitch i The Spoons. Godine 2011. za Jesenki i Turk objavljuje prvu knjigu VUizam - arhitektura od krvi i mesa, originalne zbirke eseja o arhitekturi i ljepoti življenja.